باید باور کرد در پروسه انتخاب سرمربی جدید تیم ملی، سازمان تربیت بدنی عیان کار را به دست فدراسیون فوتبال می سپرد و شخص سعیدلو در این انتخاب دخالتی نمی کند؟

آیا باید چند ماه بعد از دستور سعیدلو برای انصراف علی کفاشیان از انتخابات کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، باور کرد که رئیس سازمان روی موضوع مهمی به نام سرمربی تیم ملی، فدراسیون فوتبال را آزاد می گذارد؟ علی کفاشیان می گوید، سعیدلو دست آنها را باز گذاشته و اعلام کرده، برای تیم ملی سرمربی درجه یک بیاورند و سازمان بودجه مورد نیاز را تامین خواهد کرد. رئیس سازمان نیز حرف های روز شنبه خود را تکذیب می کند و می گوید: «انتخاب سرمربی با فدراسیون است؛ چه خارجی چه داخلی.» اگر تمام این حرف ها درست باشد، این جزو معدود انتخاب هایی خواهد بود که شخص اول ورزش ایران به صورت «دستوری» در آن عمل نکرده است. کفاشیان می گوید: «دستوری وجود ندارد و ما خودمان سرمربی بعدی را انتخاب می کنیم.»

سایر اعضای فدراسیون فوتبال نیز همین موضوع را تائید می کنند. حتی نقل است پیش از سفر کارلوس کرش به تهران، علی سعیدلو مثل اغلب کارکنان فدراسیون فوتبال از این سفر اطلاعی نداشت. حتی بعد از انجام این سفر و حضور کرش در تهران، میان ناباوری همگان علی سعیدلو دیداری با مرد پرتغالی نداشت تا دو فرضیه شکل بگیرد؛ اینکه قرارداد نهایی نیست یا سعیدلو دیگر علاقه ای به دخالت ندارد. حالا در برهه ای که تفکر فدراسیون هنوز نتوانسته روی انتخاب سرمربی خارجی یا داخلی متمرکز شود، تمام شواهد از استقلال فدراسیون فوتبال در این انتخاب خبر می دهند. آیا در آینده اوضاع همینگونه پایدار خواهد بود؟

*****

در اساسنامه فدراسیون فوتبال آمده، استقلال کاری این فدراسیون و درآمدزایی آن تاثیر مستقیمی با یکدیگر دارند. فدراسیون علی کفاشیان درآمدزا نیست و طبیعتا تا زمانیکه به این مرحله از کار نرسد به استقلال کاری خود نخواهد رسید. ولی ظاهرا این بار سازمان تربیت بدنی قبول کرده بودجه جذب مربی خارجی را تامین کند، بی آنکه چشم داشتی به این انتخاب داشته باشد. تاریخ نشان می دهد حرف از استقلال کاری همیشه بین روسای فدراسیون دهان به دهان چرخیده اما در نهایت فرد دیگری، پشت میز دیگری و روی صندلی دیگری، تصمیم نهایی را گرفته است. گذری به این اتفاقات، چنین موضوعی را به خوبی ثابت می کند.

*****

برای مردم عادی دخالت شخص اول ورزش در انتخاب سرمربی تیم ملی از موضوع دایی حالت علنی به خود گرفت. شاید تا پیش از آن اغلب باور نمی کردند چنین اتفاقی رخ دهد اما در ماجرای دایی و فدراسیون فوتبال این موضوع برملا شد. اما برای فوتبالی ها، این یک اتفاق کاملا عادی است که از قدیم وجود داشته است.

در دوران حضور داریوش مصطفوی در فدراسیون فوتبال و در ایامی که او از حضور قطعی علی پروین یا ناصر حجازی روی نیمکت تیم ملی خبر می داد، محمد مایلی کهن به این نیمکت رسید. در آن روزها مایلی کهن مشغول سپری کردن دوران محرومیت خود بابت ضرب و شتم سه خبرنگار بود. پس وقتی این اتفاق افتاد و او سرمربی تیم ملی شد، ناخواسته این فرضیه قوی و محکم شکل گرفت که این انتخاب، انتخاب فدراسیون فوتبال نبوده است. احتمالا حالا هم داریوش مصطفوی به خوبی در خاطر دارد که آن روزها در مصاحبه ای گفته بود: «از بین پروین و حجازی یکی سرمربی می شود، البته به نظرم حجازی واقعا مستحق رسیدن به این جایگاه است چون نوبتی هم باشد نوبت اوست.» ولی تصمیم را هاشمی طبا رئیس وقت سازمان تربیت بدنی گرفته بود که بعدها نیز به آن اعتراف کرد. حتی سعید فائقی معاون فنی سازمان تربیت بدنی نیز واقعیت را به زبان آورد و گفت: «سازمان مایلی کهن را انتخاب کرد.»

بعدها دوباره چنین فرضیه ای شکل گرفت، وفتی ایویچ در آستانه جام جهانی از کار برکنار شد. او که هنوز به ادعای خیلی از فوتبالی ها بهترین مربی خارجی تاریخ ایران بود، در آستانه جام جهانی 98 نیمکت تیم ملی را به جلالی طالبی سپرد و رفت، با چنین پیش زمینه ای که «دوستان می خواهند در بازی آمریکا یک مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی باشد.» این دوستان همان روسای سازمان ورزش بودند که صفای فراهانی رئیس وقت فدراسیون فوتبال نیز هیچگاه به روشنی درباره آنها حرف نزد: «گذشته، گذشته و بهتر است دیگر این موضوع را کالبد شکافی نکنیم.» این پایان دخالت ها نبود، وقتی رسانه های ایران به فدراسیون محمد دادکان فشار می آوردند برانکو ایوانکوویچ دستیار سابق بلاژویچ و سرمربی موفق تیم امید را روی نیمکت تیم ملی بنشاند، محسن مهرعلیزاده وارد گود شد. رئیس وقت سازمان که می دید فدراسیون حرکت خاصی در این زمینه نمی کند با ماموران کردن علی کفاشیان رئیس فعلی فدراسیون، به دادکان اولتیماتوم می دهد دو هفته ای برانکو را به ایران بیاورند که خیلی زود این اتفاق می افتد و برانکو می آید، به دستور رئیس ورزش.

حتی امیر قلعه نویی سرمربی بعدی تیم ملی هم نمی تواند ادعا کند بدون دخالت سازمان ورزش به تیم ملی رسید. منابع موثق نقل می کنند او با دخالت سازمان تربیت بدنی به تیم ملی رسید. همانطور که بعدها نیز شخص علی آبادی در تماس با کفاشیان دستور داد علی دایی را روی نیمکت تیم ملی بنشاند. دستور برکناری او اما از جایگاه بالاتری صادر شد تا در چند سال گذشته فوتبال در حسرت آن باقی بماند تا یک بار، خود فوتبالی ها سرنوشت خود را تعیین کنند.

حتی نقل است در دوران حضور دو هفته ای مایلی کهن در تیم ملی نیز، دستور از بالا رسید که برکنار شود تا برای یک بار هم که شده فدراسیون خودمختار تصمیم بگیرد و قطبی را بیاورد! هر چند سعیدلو نبود که در پروسه تمدید قرارداد قطبی دخالت کند ولی او در ابتدای سال 89، با علی کفاشیان و مهدی تاج جلسه ای محرمانه تشکیل داد تا چاره ای برای آینده تیم ملی بیاندیشد. گفته می شود خروجی این نشست، سفر تاج به ترکیه برای مذاکره با مربیان بزرگ این کشور بود. اما حالا بعد از موجی از این خاطرات و اتفاقات، فوتبال به جایی رسیده که علی کفاشیان از انتخاب سرمربی توسط فدراسیون خبر می دهد و سعیدلو نیز روی این موضوع پافشاری می کند. آیا باید این حرف ها را باور کرد؟